Συνέπειες της πολιτικής απόσυρσης αλιευτικών σκαφών

Η υπεραλίευση πολλών αποθεμάτων στην ευρωπαϊκή οικονομική ζώνη οδήγησε στη λήψη διαφόρων μέτρων μέσω της Κοινής Ευρωπαϊκής Αλιευτικής Πολιτικής με σκοπό τη μείωση της αλιευτικής πίεσης είτε σε στοχευμένα αποθέματα είτε στην αλιεία γενικά. Στη Μεσόγειο, το μέτρο το οποίο κυρίως εφαρμόστηκε ήταν η μείωση της αλιευτικής πίεσης μέσω της μείωσης της χωρητικότητας με την απόσυρση αλιευτικών σκαφών και την αντίστοιχη μείωση της αλιευτικής ικανότητας. Η εφαρμογή του μέτρου αυτού στην Ελλάδα, προκάλεσε τη μείωση, αριθμητικά, του αλιευτικού στόλου κυρίως των μικρών σκαφών της παράκτιας αλιείας. Χιλιάδες παραδοσιακά ξύλινα αλιευτικά σκάφη καταστράφηκαν προκαλώντας την απώλεια σημαντικού πλούτου της ναυπηγικής μας κληρονομιάς. Στην εργασία αυτή έγινε προσπάθεια καταγραφής αυτή της απώλειας σε διάφορα σκαριά τα οποία δεν είτε δεν κατασκευάζονται πια είτε αντικαθίστανται από σκάφη κατασκευασμένα από φθηνότερα υλικά και φόρμες που δεν έχουν σχέση με την παραδοσιακή μας ναυπηγική τέχνη.

The overfishing problem in many stocks in the EU economic zone lead the EU policy makers to apply several measures in order to lower the fishing pressure to the affected stocks. The capacity reduction is the main measure applied in the Mediterranean fishery. The application of this measure in the Greek case caused a significant reduction of the fishing fleet especially to the small scale fishery segment. Thousands of traditional wooden fishing vessels have been destroyed causing an enormous loss of cultural heritage in ship building. This paper investigates the loss of traditional ship constructions that are not reproduced any more or they are replaced by other inexpensive constructions.