Προβληματικά είδη: η αποκάλυψη χρωματικών σχεδίων απο υπεριώδεις ακτίνες ως συστηματικός χαρακτήρας απολιθωμένων μαλακίων. Ένα παράδειγμα απο τον ελλαδικό χώρο

Οι χρωματικές ποικίλσεις είναι γνωστοί χαρακτήρες οι οποίοι βοηθούν στην ταυτοποίηση ειδών εδώ και περίπου διακόσια χρόνια και είναι ένας τρόπος για να βελτιωθούν οι τυπολογικές και παραδοσιακές μέθοδοι. Όμως σπάνια διατηρούνται εμφανώς σε απολιθώματα, κι επομένως δεν χρησιμοποιούνται ιδιαίτερα ως διαγνωστικό γνώρισμα στη συστηματική των μαλακίων. Στην παρούσα εργασία χρησιμοποιήθηκαν δίθυρα του γένους Glycymeris από την Ρόδο (Πλειόκαινο) και συγκρίθηκαν με είδη του γένους αυτού από το Grignon (Λουτήσιο της λεκάνης του Παρισιού), τα οποία μελετήθηκαν με σκοπό να παρατηρηθούν τα χρωματικά τους σχέδια κάτω από υπεριώδεις ακτίνες. Η μέθοδος αυτή χρησιμεύει ιδιαίτερα σε είδη που δεν παρουσιάζουν πολλούς διαγνωστικούς χαρακτήρες, καθώς βοηθά στην αποκάλυψη και τον καθορισμό των χρωματικών ποικίλσεων, αλλά είναι επίσης και ένα καλό παράδειγμα για την ευκολότερη και ακριβέστερη διάκριση ειδών διθύρων μεταξύ τους. Τα αποτελέσματα δείχνουν πως η τεχνική που χρησιμοποιήθηκε είναι αξιόπιστη για την αναγνώριση και την διαφοροποίηση των ειδών του γένους Glycymeris. Αυτή η μέθοδος μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για άλλους ερευνητικούς στόχους, όπως η εκτίμηση φυλογενέσεων.

Color patterns are known to be characters that help identify and determinate species for two hundred years now, they enhance any typological and traditional approach. But their rather rare preservation in fossils has eliminated them from being a widely spread used character in mollusc systematics. In this work we used well-preserved Glycymeris fossils from Rhodes, Pliocene of Greece, and Grignon, Lutetian of the Paris Basin, and examined their residual color patterns under UV light. It is very helpful especially for these species that present very few shell characters, because it helps determine the color patterns of the species, but it also is an example that color can distinguish with greater certainty this type of bivalve species. The results show that the residual coloration approach is a reliable method that helps sort, identify and distinct the species of the Glycymeris genus. This method can also be used for other purposes such as reconstruction of phylogenies.